CHARTREUSE DE LA PART-DIEU - LA GRUYÈRES
Chartreuse de La Part-Dieu – La Gruyère, bij het plaatsje Bulle in de gemeente Gruyère, staat de oude Zwitserse chartreuse van Part-Dieu. Het werd in 1307 door gravin Catherine de Weissenbourg, echtgenote van Pierre III de Gruyère gesticht. De kilometers lange muur is grotendeels nog in originele staat. Door de eeuwen heen heeft het kartuizer klooster veel moeten doorstaan. Branden hebben er gewoed, familie vetes werden er uitgevochten, landerijen rondom het klooster en langs de rivier de Treme werden opgekocht en aan de kartuizer monniken geschonken.
Tot 1816 was La Part-Dieu het enige bewoonde klooster in Zwitserland van de orde van kartuizers. In 1848 werd het klooster door de radicale regering van Fribourg, met al zijn eigendommen onteigend. De staat probeerde het verwaarloosde klooster meerdere keren te veilen. Pas in 1856 werd er een koper gevonden, die het vervolgens doorverkocht met behoud van het vruchtgebruik van de bossen. Gravin van Rumine verwierf het klooster in 1858, een jaar later werden grote stenen uit de sloop van het klooster verkocht voor de bouw van gebouwen in Bulle. Na de radicalisering in 1863 stemde de grote raad van Fribourg voor de restauratie van het kartuizerklooster La Valsainte, dit ten nadele van La Part-Dieu.
Uiteindelijk werd het kartuizerklooster nagelaten aan de bankier van Vaudois, Clavel. De familie probeerde het in verval geraakte klooster te onderhouden, wat een onbegonnen zaak bleek te zijn. De benedictijnse gemeenschap uit de omgeving probeerde meermalen het klooster te verwerven. Uiteindelijk werden de eigenaars gedwongen tot onderhouds- en restauratiewerkzaamheden. In 1981 werd een vereniging opgericht om het gebied en delen van het historische klooster te herstellen. In 2014 werd La Part-Dieu privé eigendom en viel het onder Zwitsers cultureel erfgoed. Een stichting draagt nu zorg voor de gebouwen en de muur die het klooster omringt. “Sentier des Pauvres” (spoor van de armen) is een wandelroute richting het klooster, de route werd in ere hersteld en laat u de weg bewandelen waar eeuwen geleden de armen over liepen die bij het klooster gingen bedelen om een stuk brood. Nu organiseert La Part-Dieu meditatiecursussen, concerten en tentoonstellingen. Een aantal keren per jaar is het voor publiek geopend en worden er rondleidingen gegeven in het frans. Gelijk aan de entree van de abdij bevindt zich de kapel, met zijn mooie plafondbeschilderingen en fresco’s. Op het binnenterrein treffen we een feestelijk gebeuren met zitjes en parasols tegen de zon. De kiosk doet goede zaken de chartreuse-wijn wordt hier gretig afgenomen. De festivals en met name de rondleidingen worden druk bezocht. Voor de abdijkerk wacht een grote groep belangstellenden die allen tegelijk voor de rondleiding naar binnen willen. De entree van de abdijkerk is in ere hersteld met zijn prachtige gedecoreerd plafond. In de keuken van de abdij staat een enorme eiken tafel met aan de andere zijde de hout-gestookte vuurplaat. Het plafond en de schouw zijn roetzwart geblakerd. Naast de keuken ligt de woonkamer die verwarmd werd door het haardvuur in de keuken. Dan bewandelen we de kloostergalerijen met glas- in- lood vensters naar de binnenplaats. De vloeren zijn nog in originele staat, aan de kamer van de overste moet nog flink wat worden gerestaureerd, dat geldt trouwens ook voor de abdijkerk. De buitengalerij en achterzijde van de abdij zien er daarentegen beter uit. In de tuin van de abdij staan nog enkele ruïnes en de zerken op de begraafplaats zijn van oud-bewoners, waaronder een zerk van één van de laatste telgen van de Clavel familie die hier in 1933 werd begraven. Er is nog enorm veel te restaureren of het de stichting gaat lukken … de tijd zal het leren. Meer is er te vinden op hun eigen website; https://www.gruyeres.ch.
Uiteindelijk werd het kartuizerklooster nagelaten aan de bankier van Vaudois, Clavel. De familie probeerde het in verval geraakte klooster te onderhouden, wat een onbegonnen zaak bleek te zijn. De benedictijnse gemeenschap uit de omgeving probeerde meermalen het klooster te verwerven. Uiteindelijk werden de eigenaars gedwongen tot onderhouds- en restauratiewerkzaamheden. In 1981 werd een vereniging opgericht om het gebied en delen van het historische klooster te herstellen. In 2014 werd La Part-Dieu privé eigendom en viel het onder Zwitsers cultureel erfgoed. Een stichting draagt nu zorg voor de gebouwen en de muur die het klooster omringt. “Sentier des Pauvres” (spoor van de armen) is een wandelroute richting het klooster, de route werd in ere hersteld en laat u de weg bewandelen waar eeuwen geleden de armen over liepen die bij het klooster gingen bedelen om een stuk brood. Nu organiseert La Part-Dieu meditatiecursussen, concerten en tentoonstellingen. Een aantal keren per jaar is het voor publiek geopend en worden er rondleidingen gegeven in het frans. Gelijk aan de entree van de abdij bevindt zich de kapel, met zijn mooie plafondbeschilderingen en fresco’s. Op het binnenterrein treffen we een feestelijk gebeuren met zitjes en parasols tegen de zon. De kiosk doet goede zaken de chartreuse-wijn wordt hier gretig afgenomen. De festivals en met name de rondleidingen worden druk bezocht. Voor de abdijkerk wacht een grote groep belangstellenden die allen tegelijk voor de rondleiding naar binnen willen. De entree van de abdijkerk is in ere hersteld met zijn prachtige gedecoreerd plafond. In de keuken van de abdij staat een enorme eiken tafel met aan de andere zijde de hout-gestookte vuurplaat. Het plafond en de schouw zijn roetzwart geblakerd. Naast de keuken ligt de woonkamer die verwarmd werd door het haardvuur in de keuken. Dan bewandelen we de kloostergalerijen met glas- in- lood vensters naar de binnenplaats. De vloeren zijn nog in originele staat, aan de kamer van de overste moet nog flink wat worden gerestaureerd, dat geldt trouwens ook voor de abdijkerk. De buitengalerij en achterzijde van de abdij zien er daarentegen beter uit. In de tuin van de abdij staan nog enkele ruïnes en de zerken op de begraafplaats zijn van oud-bewoners, waaronder een zerk van één van de laatste telgen van de Clavel familie die hier in 1933 werd begraven. Er is nog enorm veel te restaureren of het de stichting gaat lukken … de tijd zal het leren. Meer is er te vinden op hun eigen website; https://www.gruyeres.ch.
